Woe 3 juni

De allerlaatste dag. Nu is het echt tijd om alles in te pakken, en vooral, dag te zeggen tegen iedereen. Ik steek mijn laatste spulletjes in dozen, en ga nog een keertje langs school om de laatste post uit mijn vakje te halen. Dan samen met Joris naar de stad, we willen onze fiets verkopen. Ik weet dat hij in slechte staat is, maar ben toch wat teleurgesteld als ik er uiteindelijk maar honderd kronen voor krijg. Nu ja, opgeruimd staat netjes, alweer iets minder om aan te denken. Als alles opgeruimd is, moet ik ook nog poetsen, en even naar de winkel voor wat eten voor morgen onderweg… waarom duurt het allemaal zoveel langer dan gepland?’s Avond is het examenconcert van twee altviolisten, en ik ben heel opgelucht dat ik er toch heen kan. Het lijkt wel verzamelavond van alle strijkers, ideaal om nog even dag te kunnen zeggen aan iedereen. Maar ik voel dat ik voor een stuk al onderweg ben: echt genieten van het concert lukt niet meer, er zitten nu gewoon te veel verschillende gedachten in mijn hoofd. Dus als het feestje achteraf losbarst, ga ik snel terug naar huis, om de laatste restjes te poetsen, en vooral iedereen van het kot nog even te kunnen zien!