Ma 1 juni

De andere celloklas heeft vandaag een middagconcertje, dus moet de repetitie met onze pianist vroeger dan anders, en wel om 9u! Na de gezelligheid van gisteravond is dat een harde noot om te kraken, maar het is natuurlijk mijn eigen schuld. Ik ga er naartoe, en probeer me recht te houden. Dit is ook goed om eens te testen: zelfs als ik echt slecht speel dinsdag, wordt het minstens zoals ik nu speel – dit is het worst case scenario, zeg maar, en dat is goed om te weten, want ook dit worst case scenario bevat toch nog een beetje muziek, en een hele hoop juiste noten.Achteraf kruip ik toch maar even terug in bed, en de tweede poging op de groepsles een paar uur later loopt al veel vlotter. Tip voor mezelf voor morgen: solistisch spelen! Stilaan moet ik meer de eigenheid van elk stuk ontdekken, en het verschil duidelijk maken tussen een sonate en een concerto. En Schumann is dus het tweede, dat wil zeggen: meer plaats durven innemen, luider spelen, overal twee cm dichter bij de kam. Daarbij zijn er ook orkesttrekken te spelen, en die zorgen nog voor extra spanning – niet dat ze zo moeilijk zijn, maar ik heb er maar een les op gehad, en ik weet vooral niet eens of ik ze wel moet spelen.Na de les ga ik een praatje maken met Joakim, onze coördinator, om te overlopen hoe het jaar geweest is, en waar zij verbeteringen kunnen aanbrengen aan het systeem. Ik vraag me af hoe zoiets verloopt als je in Brussel op Erasmus bent. Krijg je dan ook zo’n gesprek? En luistert de coördinator naar wat je vertelt, probeert hij er misschien zelfs iets aan te doen? Ik ben zelfs heel benieuwd hoe ze in Brussel zullen reageren op ons resultatenblad: we krijgen geen punten maar een woordelijke omschrijving, en de studiepunten die aan ieder vak worden toegekend zijn ook weer niet precies overeenkomstig. Volgens Joakim zie je daar net aan of een school eigenlijk positief staat tegenover uitwisselingen: hoe moeilijk zullen ze doen om dit in mijn dossier om te zetten naar de Brusselse criteria?’s Avonds eten we bbq met de meisjes, voor zover ik het bbq mag noemen. We maken gebruik van een grill-voor-één-keer die je in de supermarkt koopt, en echt kwaliteit is dat niet. Maar we wilden het al zolang, en door de drukke tijden, en niet altijd even veelbelovend weer, moesten we steeds maar uitstellen. Zelfs vandaag moeten we op tijd ophouden, omdat Antonio nog even wil repeteren met het kwartet. Maar bbq is bbq, onze missie is geslaagd!