Do 11 dec

Deze keer is het wel een rustige nacht, hoewel het examen al een beetje in mijn hoofd zit. Ik ga vroeg naar school om een klas te hebben, en loop de hele trompetklas tegen het lijf – ook zij hebben examen, en ze lopen allemaal een beetje als kiekens zonder kop door de gangen. Ik warm rustig op, speel mijn stuk traag door, veel kan ik nu niet meer doen, behalve me goed concentreren. En dan is het tijd! Ik speel ok, niet zo geweldig als maandag in de groepsles, maar eigenlijk wel zoals ik het nu kan. Ze zijn vriendelijk en positief, maar toch is het niet helemaal zo ‘feel-good’ als bij kamermuziek; het is vooral een beetje frustrerend om commentaar te krijgen op precies datgene waar ik al heel het jaar op aan het werken ben, en waarvan ik eigenlijk ook wel weet dat ik er pas volgend jaar het resultaat van zal zien. Misschien hoopte ik stiekem toch dat er al meer verbeterd was? Of is het gewoon door de vermoeidheid die me na het spelen overvalt, dat ik liefst zo snel mogelijk naar huis wil? Ze zeggen wel dat ik goed vooruitgegaan ben in de voorbije maanden, en feliciteren me met mijn temperament tijdens het spelen – dat is fijn om te horen, want dat is zoveel persoonlijker en moeilijker te veranderen dan de technische aspecten…
’s Avonds zijn we uitgenodigd bij Mirja, die zang studeert. Ze woont aan de zee, bij een gewone familie in huis. Een heel eind fietsen, maar het is een heel gezellig huis, en de sfeer in de buurt is ook stukken beter als hier rondom onze school. Dus ze woont er heel graag. We drinken samen glögg en eten peperkoek en Luciabullar, kleine bolletjes van rozijnenbrood met kaneel en saffraan. (Met saffraan is hier in Zweden trouwens iets bijzonder aan de hand; je vind het bijna nergens in de supermarkt, en als het er is, ligt het in een klein schuifje achter de kassa. Maar volgens Mirja koop je de beste saffraan bij de apotheker). En als we allemaal lekker warm rond de tafel zitten, haalt ze een stapel gekleurd papier boven, om kerstkaartjes mee te knutselen! Dat moet van in de lagere school geleden zijn, geweldig!
En terwijl we naar huis fietsen, begint het weer te sneeuwen…