Woe 3 dec

Opnieuw word ik midden in de nacht wakker van de pijn. De tandarts had gezegd dat het zeker een paar dagen kan duren eer het mindert, dus ik weet wat me te doen staat: pillen slikken…Dat ben ik niet gewend, en ze maken me gewoon waardeloos. En net nu we vanavond het verplaatste concert van kamermuziek hebben!
Ik wandel naar de verste supermarkt, om wat extra frisse lucht te hebben, en ben net niet buiten adem als ik terug thuis kom. Als we een uurtje later repetitie hebben voor het concert straks, is dan ook mijn enige vraag of het alsjeblieft niet te lang hoeft te duren.
Het is vandaag ook Lucia-repetitie, maar ik heb beslist om er niet meer aan mee te doen: het is een heel leuke traditie, lijkt me, en mooie liedjes ook, maar ik kan het nu net even niet. Alle liedjes van buiten leren zou nog zoveel tijd vragen, ik heb al teveel repetities moeten missen, en volgende week is het examen van cello – dat heeft toch net iets meer prioriteit!
Het sneeuwt als we naar het centrum rijden (het concert vanavond is in het Raadhuis, op de grote markt), of is het regen? In elk geval worden onze voeten er kleddernat van. Het concert valt wel goed mee, tenminste dat lijkt zo, met mijn gedrogeerde oren, en zoals altijd is iedereen achteraf zo vriendelijk en positief…
’s Avonds is het verjaardag van Julia, ze heeft een taart gekocht en we blijven gezellig rond de tafel babbelen. Er is ook glühwein, maar die moet ik met alle medicatie natuurlijk aan me laten voorbij gaan…