Do 4 dec

Het leven zonder cello spelen begint me al snel de keel uit te hangen. Ik wil wel oefenen, en het zou eigenlijk zelfs heel goed zijn om eens wat aandachtig te oefenen in het spelen-zonder-mijn-kaken-op-elkaar-te-bijten (want dat lukt nu écht niet), maar ik word te moe van het geluid in mijn hoofd.
Dan maar knutselen voor het Sinterklaasfeest morgen: een mijter, een baard, een staf,… Hilde heeft een paar liedjes op behangpapier geschreven, en we hebben pepernoten, mandarijntjes, chocolade en marsepein,… hopelijk wordt het echt gezellig!
In de namiddag ga ik toch naar school, om even onder de mensen te komen, en daarna naar het winkelcentrum om botjes te kopen die bestand zijn tegen de regen – natte voeten zoals gisteravond wil ik niet meer te vaak moeten meemaken. Gelukkig zijn die hier vrij goedkoop, omdat je gewoon niet zonder kan.
De tijd gaat zo traag als je niet weet wat doen! Maar ’s avonds komt Sophie aan, en is dat probleem ook al weer opgelost! Na elkaar drie maand niet gezien te hebben, is er ruimschoots genoeg om over te babbelen…