De eerste dag! Zoals gepland zijn we rond 9u in Lund, waar we de sleutels van onze kamer mogen ophalen. Spijtig genoeg gaat de Housing Office pas om 10u open, en is er een behoorlijk lange rij voor ons. Maar ze werken hier heel efficiënt, en rond half 11 zitten we in de auto terug naar Malmö. Zonder veel moeite vinden we het adres dat we bij de Housing Office hebben meegekregen: Södra Grängesbergsgatan 35A, kamers 230 en 630. Het is een beetje een achterbuurt, aan een verlaten pleintje met een kebabkraam. Het gebouw zelf is ook weinig uitnodigend, de lift is vrij gammel, en de bouwstijl erg somber: enkel steen en ijzer, hoekig, grijs en kil. Helemaal niet wat we ons hadden voorgesteld van Zweedse gezonde kwaliteit. Binnen in het gebouw vinden we echter niet wat we zoeken: het zijn doodgewone appartementen, en de kamernummers kloppen in de verste verte niet. We spreken een man aan in de lift, maar hij lijkt nog nooit gehoord te hebben van studentenkamers in de buurt (of is hij niet nuchter genoeg om ons te verstaan? Een achterbuurt dus!). We gaan terug naar buiten, en ontdekken op onze kaart dat we in de Norra Grängesbergsgatan zitten, gelukkig maar een paar honderd meter verschil. We wandelen naar het andere adres, en komen in een soort van appartementencomplex terecht, met allemaal heel erg op elkaar gelijkende gebouwen, die elk een ander huisnummer hebben. We lopen langs al deze gebouwen, maar na een uur (!) hebben we nog steeds geen 35A gevonden, en ook geen logica in de nummering… Stilaan de moed verliezend spreken we een aantal mensen aan, waaronder een postbode en iemand van MKB, de maatschappij die al deze gebouwen verhuurt, zelf. Zij verwijzen ons allemaal terug naar het eerste gebouw. En terwijl we opnieuw daarheen wandelen, beseffen we plots dat onze sleutel daar inderdaad heeft gewerkt op de voordeur, en dat we dus al die tijd op de juiste plek waren…
Toevallig komen we deze keer langs een andere ingang binnen, waar een soort van plannetje van het gebouw ophangt, en daar lezen we heel duidelijk: studentenwoningen, eentje op de 2de en eentje op de 6de verdieping. En op de tweede verdieping vinden we nu inderdaad een deur waar onze sleutel op past. Na onze teleurstelling over het industrieel aandoende appartementsgebouw, kan onze verrassing weinig groter zijn, wanneer we de deur van het eerste appartement opendoen: het inkomhalletje geeft uit op een ruime, goed verlichte woonkamer met zetels en tv, daarna een nog grotere keuken met oven, microgolf, frigo’s, diepvries, afwasmachine, en een stapel nog ingepakte dozen van Ikea vol met keukengerei. Er is een hokje met kuisgerief, een wasplaats met wasmachine, droogkast, strijkplank, zelfs twee machines waar ik niet van weet waar ze voor dienen. Er staat in de keuken ook een piano. En aan dit geheel grenzen in totaal 8 slaapkamers, ook allemaal ruim en mooi bemeubeld, met elk een eigen badkamertje met toilet en douche. De 2 appartementen blijken helemaal identiek, en Joris en ik hebben precies dezelfde kamer, hij op het 6de, en ik op het 2de. Vol hernieuwd enthousiasme laden we de koffers uit de auto, maar verder komen we nog even niet: onze honger neemt het over, en om zeker te zijn van een goeie maaltijd stappen we de auto in – richting Ikea!
De Ikea van Malmö is een unicum, het is de allereerste Ikea ooit geopend, en ze zijn 7 op 7 open. Maar behalve dat is het natuurlijk een gewone Ikea, met net dezelfde spullen als in Zaventem.
Na het eten rijden we terug naar het appartement om ons gerief te installeren. Daar zijn intussen nog meer mensen: Masayuki, een Japanner die hier gitaar komt studeren, woont ook op mijn verdieping; Joris krijgt boven het gezelschap van Karoliina (uit Estland, voor folkviool) en Hilde (een Nederlandse zangeres). Na het uitpakken besluiten we met zijn allen naar de supermarkt te rijden voor avondeten en vooral poetsgerief! Het eerste enthousiasme is een klein beetje bekoeld, nadat gebleken is dat de gemeenschappelijke ruimten nogal vuil zijn (vooral boven; op onze verdieping is het vrij ok), in een aantal kamers nog verfborstels en vieze emmers staan, het fornuis en de tv niet werken, en we de lichtschakelaars van de gemeenschappelijke ruimten niet vinden…
We rijden met zn allen naar de winkelbuurt, en stoppen meteen een tweede keer bij Ikea. Ik koop een boekenrekje, een plantje en een mat, om de eigenlijk iets té grote kamer toch wat gezelliger te maken. Wat ben ik blij met alle spulletjes van thuis! De anderen zijn hier met één koffer toegekomen, en lopen zowat verloren in hun kamer…
Na Ikea laden we een grote kar vol in de Lidl, en met vereende krachten worden alle spullen tot in de lift gesleurd. Het is intussen half 8, hoog tijd om te koken! Nu ja, veel keuze hebben we niet zonder vuur: het wordt salade met geroosterd brood (een toaster staat er wel), en het smaakt me gewéldig goed. Misschien is het gewoon de vermoeidheid van deze lange dag met 
zoveel nieuwe indrukken die plots toeslaat, maar na het eten ga ik meteen terug naar mijn kamer. Nog snel het kastje in elkaar zetten, en dan leg ik me moe maar voldaan op bed…
1 opmerking:
Kleine Beer zit daar goed, zie ik! ;p
x
Een reactie posten