Ma 25 aug

Vanochtend schijnt er een prachtig zonnetje door mijn raam, dit wordt een heerlijke dag! We gaan naar school om eindelijk officieel te beginnen. In een kleine zaal worden alle nieuwe studenten ontvangen, en we krijgen de meest basale informatie mee, en vooral de goede raad om de eerste weken zoveel mogelijk geduld te hebben en niet te hard te panikeren als we iets niet vinden ofzo… Maar dat zal best meevallen denk ik – qua organisatie staan ze hier de eerste dag al verder dan ik in Brussel ooit heb meegemaakt! We krijgen een hele lijst van wie we voor wat moeten lastig vallen, een aangepast kastje (ze kijken welk instrument je speelt, en dan geven ze je een kastje waar dat instrument in past! Heb ik even geluk…) en ook een afspraak om onze studentenkaart te laten maken, dat is hier een chipkaart met een gepersonaliseerde code die ook dient om in het schoolgebouw binnen te kunnen (van voorzieningen gesproken!).

Na deze infosessie begint onze introductieweek pas echt. In de inkomhal hangt het hele schema voor deze week op… en onze eerste activiteit is: ergonomie-oefeningen! Deze week is namelijk ook voor de nieuwe eerstejaars, en ze willen er meteen duidelijk over zijn dat muzikant een risicoberoep is wat de fysiek betreft! Daarom bieden ze een enorm gamma aan van bewegingsleer, alexandertechniek, gym, … Een van de fijne ontdekkingen van vandaag is vooral ook dat ik eigenlijk geen andere vakken moet volgen; in Brussel zou ik nog zo’n 12tal studiepunten moeten opvullen, maar hier zit ik met enkel cello, orkest en kamermuziek al aan het volle programma. Dus ik kan rustig iets als alexandertechniek als extraatje kiezen, maar zonder verplichting.
In de namiddag is het er een computerinitiatie en iets over de lerarenopleiding, maar aangezien ik geen van die twee nodig heb, voorzie ik een iets belangrijkere activiteit voor mezelf: een fiets kopen! Ik heb er eentje gevonden via een plaatselijke koopjeswebsite, en na een telefoontje kan ik hem meteen gaan halen. Eindelijk! De eerste honderd meter word ik nogal aangekeken – ze hebben hier nog niet zo vaak zo’n belachelijk hard lachend meisje op een fiets gezien waarschijnlijk! Ik kan het amper geloven wat een heerlijk gevoel… En meteen is heel mijn verdere dag gevuld: ik ga letterlijk de héle stad door: langs het station voor nog wat toeristen-boekjes, Ik krijg een hele rondleiding, en ik ga hier ongetwijfeldlangs de haven, een paar parken, een paar kerken… en dan vooral: de zee! Het idee alleen al dat ik hier het hele jaar op een kwartiertje fietsen van de zee af zit! Aan de eerste pier hou ik even een fietspauze. Hier is namelijk een openbare sauna, en dat interesseert me wel! Je duikt als afkoeling gewoon de zee in, en dat kan het hele jaar door, alle dagen van de week… fantastisch! vaker komen! Nu moet ik verder, het is etenstijd! Op de terugweg kom ik langs het stadion van Malmö, waar heel wat volk staat. Blijkbaar is er vandaag een voetbalmatch, en ze staan al in lange rijen klaar. In de schaduw van het stadion liggen nog verschillende sporthallen, en zelfs een sportmuseum. Aan de atletiekzaal stop ik even; misschien kan ik hier lid worden? Spijtig genoeg is er niemand meer die me nuttige informatie kan geven, ik zal een andere keer moeten terugkomen. Maar het zijn eigenlijk niet zo’n vriendelijke mensen, en het ziet er een erg chique club uit, dus misschien doe ik dat ook maar niet… Onderweg naar huis kom ik langs de piste aan onze school, en daar is nu ook een training bezig. Hier zijn ze wel erg lief en behulpzaam, maar ze raden me toch aan om morgen overdag te komen. Gelukkig moet ik daar toch in de buurt zijn! Als ik eindelijk thuiskom, zijn er twee nieuwe bewoners in het appartement: Peter, uit Oostenrijk, een trompettist, en Julia, een Finse pianiste. Ze lijken alvast ook heel ok… De rest van de avond zitten we gewoon wat rond de tafel; ik moet nog wat bekomen van deze zalige dag! Alleszins kan het leven met mijn fietsje nu echt beginnen!