Om mijn spieren wat extra rust te geven heb ik vandaag een afspraak in een officiële massagepraktijk. En dat is toch nog van een andere orde als eens goed stretchen of een lange douche nemen! Ik heb gelukkig in de voormiddag al genoeg geoefend voor vandaag, zodat ik rustig terug wakker kan worden achteraf. Ik loop een tijdje rond in de stad, bestel in een café een bord spaghetti, en terwijl ik daarop wacht plak ik mijn partituren voor maandag aan elkaar: dat is een tijdrovend, irritant maar onontbeerlijk werkje: je moet de blaren zo achter elkaar plakken dat je er nooit meer dan drie tegelijk hoeft te zien (meer dan dat past niet op een pupiter), en dat je alleen hoeft om te slaan op momenten dat je daar kans toe hebt. Het is soms een ingewikkelde puzzel!
Na het eten wandel ik naar het concerthuis voor mijn laatste verwennerij: ze spelen Schumann. Het is misschien raar om er nu nog te gaan naar luisteren – ik kan toch alleen maar horen hoe het echt zou moeten klinken? Maar het is juist heel inspirerend, vooral met het orkest erbij. Ik heb al lang alleen naar de pianobegeleiding geluisterd, en daar vervlakt de hele begeleidingspartij: fagot, hoorn, altviool, alles klinkt daar hetzelfde. En toch zijn er bepaalde motieven die heel typisch klinken door hun instrumentatie. Daar kan ik zeker nog wat meer rekening mee proberen te houden!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten