Woe 1 april

Hoe moe ik ook ben, ik word al weer veel te vroeg wakker, en de hele dag blijft een beetje wazig. Twee repetities, en een extra celloles, dat is eigenlijk sowieso wat te veel van het goede. Ik sleep me erdoorheen – niet uit tegenzin, maar gewoon uit uiterst gebrek aan energie en concentratie. Enkel onze altviolist drijft het bijna zover dat het wel tegenzin wordt: hij heeft er een handje van weg om geen enkele kritiek over hoe hij zelf speelt te aanvaarden, en elk voorstel te herformuleren alsof hij er zelf is opgekomen – en vooral wij er dus moeten aan werken… Misschien is het maar het beste dat we elkaar nu een weekje niet tegenkomen!
’s Avonds wil ik liefst van al meteen in bed kruipen, maar ik heb een afspraak met Amy en Agnete, twee vriendinnen die in Kopenhagen wonen – we kennen elkaar van een zomercursus, en zijn al zeven maanden lang pogingen aan het doen om elkaar eens te ontmoeten! Dat kan ik echt niet afzeggen… en tegen dat ik er ben, is het natuurlijk heel fijn om elkaar nog eens terug te zien!