Ik loop al zolang ik me kan herinneren met een mediaspelertje in mijn hoofd, dat altijd wel een of ander muziekje laat klinken – een radio mis ik nooit. Maar deze week is het mediaspelertje aan het vastlopen bij Schumann en Bach: constant zit ik ermee in mijn hoofd, en ik krijg het niet stil. Ik wil eigenlijk liefst gewoon me goed concentreren, ofwel helemaal aan iets anders denken, maar het is eerder iets daartussenin, en dat maakt me eigenlijk zenuwachtig.
Gelukkig hebben we repetitie met het kwartet, het gaat goed, en dat geeft me vertrouwen. We zullen ons in elk geval amuseren! Vorige repetitie hebben we het hele stuk opgenomen, en daar luisteren we samen naar – bij Simon in het appartement, met een tasje koffie. Het klinkt eigenlijk behoorlijk goed, en dat in een kleine klas met de micro tussen ons vier in – in de kerk morgen komt er galm bij, en dat maakt altijd nog een groot verschil. Er is maar een ding wat ik echt raar vind om te horen: ik speel veel te luid. En vooral: zonder het te merken. Door wat ik dit jaar heb bijgeleerd is mijn klankproductie toegenomen, maar hoeveel precies, dat wist ik niet. Het komt er dus gewoon op neer dat ik veel stiller mag spelen dan ik denk, en zeker morgen in de kerk. Ik zal er me wat op moeten concentreren, maar het is vooral toch een geruststelling: hoe minder moeite ik moet doen, hoe liever, om het hele programma tot een goed einde te brengen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten