In de groepsles van gisteren heeft Hege iets opgemerkt waarover ik nog nooit eerder heb nagedacht, en daar werken we nu in de les aan. Mijn cello beweegt heel veel tijdens het spelen, en niet echt zoals ik het wil. Positiewisselingen, springboog, loopjes, accenten,… bijna altijd wanneer er een verandering is van het gewicht in mijn linker- of rechterhand, maakt mijn instrument een klein schokje. En tijdens het – heel nauwkeurig – bestuderen van een toonladder, zitten dat soort schokjes overal verborgen: ook in mijn elleboog tijdens de boogwissel, ook in mijn vingers als ik ze eigenlijk traag en soepel wil neerzetten. Hier is nog werk aan de winkel!
De les duurt ruim twee uur, en ik ben supermoe en hongerig als ik buitenkom. Gelukkig kan ik meteen op kot gaan eten, om daarna terug naar school te fietsen en te genieten van een prachtige opvoering van Dido en Aeneas door de zangklas. Ook ’s avonds is er nog een concert van het Malmö Symfonieorkest Jongeren, waar Liina en Lennu meespelen, maar tegen dat het tijd is om te vertrekken ben ik nog altijd erg moe. Bovendien is er buiten een soort van sneeuwstorm begonnen, en kan ik dus eigenlijk helemaal niet gaan… ondanks mijn belofte aan de meisjes om te komen, ben ik er helemaal niet rouwig over; zo krijg ik wat extra skype-tijd cadeau – de verbinding is de laatste weken zo slecht, dat een gesprek maar half zo snel gaat, dus dat is geen overbodige luxe.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten