Om vijf uur moet Jeroen vertrekken om op tijd in de luchthaven te zijn, en afscheid nemen op dat uur is altijd wat raar. Maar straks is het wel een gewone werkdag, dus ik slaap nog een paar uur verder, en dan pas dringt het echt tot me door dat ik hier weer alleen ben. Veel tijd heb ik niet om erbij stil te staan, want het is maandag, dus repetitie met de piano, en daarna groepsles. Schumann, eerste en tweede deel. Ik geraak erdoor tot op het einde, ongeveer zo goed als ik het op dit moment kan, en ze vinden het alvast heel muzikaal – de technische haperingen mogen nog wel, in dit stadium. Het spelen heeft me opgewekt, en ik krijg zin om weer hard te gaan werken, me veel te concentreren. De afgelopen weken heb ik veel rust genomen, en dat heeft deugd gedaan, maar dat betekende ook veel tijd om me over van alles en nog wat zorgen te maken. Eerlijk, dat gebeurde sowieso, of ik er nu tijd voor nam of niet. Maar nu voel ik dat mijn concentratie er terug is, dat het weer lukt om de rest van de wereld opzij te zetten tijdens het oefenen. En tegen dat het oefenen afgelopen is, ziet die buitenwereld er toch weer anders uit…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten