Het piekeren is nog niet helemaal over, omdat het gewoon vanzelf opkomt bij het traag studeren. Maar zoals Hege altijd zegt, die diepe manier van concentreren kan je sowieso niet de hele dag volhouden – dus gooi ik het in de namiddag op een soort van middenweg; stukken oefenen, dus niet louter technisch, en ook steeds maar op een ding tegelijk letten. Als ik dat maar vaak genoeg doe, sluipt er vanzelf wel verbetering in mijn spel. En tegen de avond heb ik het gevoel dat ik heel nuttig heb gestudeerd… Nog maar eens: vreemd hoe dat allemaal op zo’n korte termijn zo kan veranderen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten