Volgens de wet van de traagheid wil een lichaam in rust zo blijven, en ik ben daar vandaag geen uitzondering op. Na twee dagen rust om fysiek weer op krachten te komen, is nu het deksel van mijn emotioneel potje losgekomen. In drukkere tijden blijft dat vrij goed zitten, maar als het dan eens gebeurt, krijg ik wel de volle lading. Ik ruim wat op in de keuken en maak een lange wandeling, maar veel verschil maakt het niet. En als het ’s avonds feestje is boven, hou ik het niet langer dan tien minuten vol – ik kan maar beter gaan slapen, zo heeft niemand er iets aan. Of misschien nog even skypen? Er moet toch iets zijn dat wel lukt?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten