Zo 8 feb

Het slapen heeft deugd gedaan, en ik kom zelfs vrij vlot aan cello spelen toe. Niet dat ik gisteren al helemaal vergeten ben, maar ik laat het gewoon zijn, als een deeltje ergens binnenin me, maar niet meer dan een deeltje. Zoals ik gisteren – onder meer dankzij een laat skypegesprek – heb bedacht, is het helemaal niet erg om me slecht te voelen. Maar misschien kan ik er wel voor leren zorgen dat het niet zo erg de bovenhand haalt, dat ik er me niet helemaal door laat doen. En dan liefst op een iets mildere manier – niet willen proberen om het allemaal niet te voelen, maar wel om, ondanks alles, toch te proberen om een ‘gewone’ dag te hebben…