Di 13 jan

Dinsdag : les van Hege. Ik heb ernaar uitgekeken, niet alleen om opnieuw de draad echt terug op te nemen, maar ook omdat ik tijdens het studeren al heb gemerkt dat ik dringend een les nodig heb – er zijn teveel passages waarbij ik vast zit. Het is fijn om haar terug te zien, en we beginnen natuurlijk met een hartelijk gesprek. Maar wanneer ze voorzichtig polst of ik het zie zitten om ook wat te spelen, antwoord ik zonder aarzelen ja – de dagen dat ik niet naar de les durfde wegens te weinig voorbereid liggen achter me. Ik speel Bach en Schumann, en Hege zegt wat er al goed zit, en legt uit waarom de rest nog niet lukt. Ergens ben ik wel wat teleurgesteld dat ik zoveel vergeten ben van de vorige maanden, zoveel dingen die ze al eerder heeft getoond. Maar ik heb de laatste weken bijzonder weinig aan cello spelen gedacht, dat het me niet verbaast. Dus is de boodschap nu heel eenvoudig: hard studeren!
Joris is ziek vandaag, en na de les ga ik bij hem langs met een doos met fruit, pijnstillers en een thermometer. Hij heeft hoofdpijn en keelpijn – zou het griep kunnen zijn? Dan blijf ik maar een beetje uit zijn buurt; ik ben niet zo zeker dat mijn eigen immuunsysteem op volle toeren werkt. Maar ik blijf boven om te koken, want Liina heeft ‘mijn’ lasagne aangevraagd (sinds ik haar die heb voorgeschoteld, krijg ik zo om de paar weken een aanbod voor kamer opruimen, schoudermassage, kappersdiensten… zolang ik maar kom koken). En na het eten blijven we lang zitten, het is leuk om weer eens echt hard te lachen – we kijken met Flavio’s dochtertjes naar Tsjechische cartoons op Youtube.
Er is een nieuwe jongen gearriveerd, Vallon, uit Kosovo. Hij komt voor ingenieur studeren in Lund, en kijkt vreemd op als we vertellen dat we allemaal muzikanten zijn. Voorlopig zeggen we er dus maar niet bij dat zijn kamer grenst aan die van Antonio, die hobo speelt en als enige van het hele huis constant op zijn eigen kamer studeert… misschien kan ik hem op termijn wel een ‘stillere’ kamer beneden aanbieden?