Vanochtend heb ik voor de eerste keer in T-shirt kunnen lopen buiten! Dat moet ik dringend meer beginnen doen, want ik ben nog nooit zo bleek uit de winter gekomen – het is nog maar weinig verschil met de reflecterende streepjes op mijn schoenen.
In de namiddag heb ik met Rebecka afgesproken om eens een duetje samen te spelen. Gisteravond is ze hier komen eten, en toen we na het eten wat over school babbelden, sprak ze heel erg negatief over de lessen, en ook over cello studeren in het algemeen. En daarom wil ik haar graag helpen om het allemaal wat leuker en interessanter te vinden. Maar helaas, haar droevige bui (die eigenlijk al bijna het hele schooljaar duurt) is nogal hardnekkig, dus veel levert het niet op. En misschien helpt het haar helemaal niet om van iemand anders te horen dat het wel fijn kan zijn?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten