We genieten rustig van het ontbijt en nemen dan de bus naar het stadscentrum; nu moet ik Gerda en Maarten de mooiste plekjes van Malmö laten zien. Die mooiste plekjes ken ik intussen wel op mijn duimpje, en ik blijf het zelf ook heerlijk vinden om hier te wandelen. Ik merk aan mezelf dat ik een buiten-mens geworden ben (als ik dat voorheen nog niet was?). Eigenlijk zou ik elke dag wel zo’n wandelingen willen maken. Zou het door de lange winter zijn, dat ik daar zo’n zin in heb? Of komt het door zoveel op school te zitten, in slecht licht en slechte lucht?
Als ik later een eigen huisje heb, wil ik kunnen oefenen en in de zon zitten tegelijk!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten