Woe 5 nov

Vreemd toch hoe je eigenlijk eender wanneer kan opstaan, als je maar weet dat het gewoon moet. Onze wekker loopt af om tien over vier, en een kwartier later zijn we al onderweg naar Plaza Espana, de enige plaats waar op dit moment al een bus naar de luchthaven rijdt. Een dronken zwerver komt ons gezelschap houden, en ik ben zo blij dat Jeroen meegekomen is, ook al moet hij straks gaan werken. Misschien zijn we nog niet wakker genoeg om het te beseffen, maar we nemen heel rustig afscheid, blij met de leuke tijd die we hebben gehad.
Met Sterling is ook onze directe connectie verdwenen tussen Barcelona en Kopenhagen, dus ik vlieg met een tussenstop van een paar uur in Milaan. Het duurt een pak langer zo, en ik word misselijk van de TL-lampen en het gebrek aan frisse lucht in de tax-free. Maar in de namiddag kom ik dan eindelijk toch aan in Malmö.
Koud, dat is het eerste wat me opvalt. En ijzige wind. Maar het is wel helder, en de lucht is zo fris en zuiver… Veel tijd krijg ik niet om ervan te genieten, want ik heb meteen al repetitie met het kwartet voor Beethoven, en aansluitend les. Cello spelen lukt beter dan verwacht, tenminste dat lijkt zo – misschien is mijn oordeelsvermogen wel vertroebeld door het slaapgebrek… De les is bij Hege, en zij weet natuurlijk precies wat er aan de hand is, dus ze laat me rustig knoeien zonder commentaar. Ik weet zelf ook wel dat het tegen maandag een pak beter zal zijn.
Een geplande repetitie voor Haydn, later op de avond, valt weg, omdat Emilia nog steeds in Polen is – er is storm en de vlucht mag niet vertrekken… Ze komt waarschijnlijk pas tegen zaterdag hierheen, wat maakt dat we 3 dagen hebben om te oefenen voor het examen. Gelukkig is het Haydn, en gelukkig is kamermuziek hier een minder dramatisch gebeuren dan in Brussel. Alleszins zijn het allemaal uitzonderlijke omstandigheden, dus ik ga me er niet druk om maken.
Door het wegvallen van die repetitie geraak ik wel vroeg in bed, en dat is nodig ook!