Za 8 nov

Omdat we al in de late namiddag hebben afgesproken om het feest voor te bereiden, is het een beetje oefenen tegen de klok – het marathonschema vraagt vandaag zes uur. Dus om acht uur ’s ochtends sta ik op school, en er is helemaal niemand anders. Ik zet me in de mooiste klas van de hele school – licht, groot, met goede stoel en spiegel. Vanaf vandaag is boogtechniek mijn grootste aandachtspunt, en daarvoor is een spiegel onmisbaar.
Na de middag hebben we alweer repetitie met het kwartet. De communicatie loopt wat stroever dan gisteren, maar we krijgen wel stilaan het gevoel dat we op het examen maandag iets kunnen gaan doen. Het lijkt wel of we ook in de afgelopen weken zijn vooruitgegaan, zonder te repeteren!
En dan is het feest! Eerst komen alle meisjes hierheen om zich klaar te maken, en om alvast op te warmen is er chocoladefondue, en roze champagnecocktails met parapluutjes erin. Helemaal gereed met glitterschmink gaan we tenslotte naar boven voor de echte party. Er is punch, koekjes, tiramisu, focaccia,… en alle gasten hebben naar Zweedse gewoonte ruim voldoende drank voor zichzelf bij. Ik heb besloten om vooral fruitsap te drinken vanavond, omdat ik morgen nog iets waard wil zijn, ook al bezorgt me dat een aantal vreemde blikken – hoe je kan feesten zonder zat te worden, lijkt niemand hier te (willen) weten…
Er is heel veel volk dat ik niet ken, wat me niet verwondert want door op een kamertje te zitten studeren leer je gewoon weinig mensen kennen, maar ze stappen gewoon zelf op je af om te praten, dus dat loopt heel gemakkelijk. En ik krijg een heleboel complimentjes over mijn Zweeds, en dat doet deugd, want ik begon net een beetje het gevoel te krijgen dat wat stilgevallen was.
Tegen een uur of twee word ik het beu omringd te zijn door mensen die meer gedronken hebben dan ik, en ga ik maar slapen – hoe heerlijk, om niet meer eerst door de kou te moeten fietsen… lang leve feestjes thuis!