Zo 9 nov

Dankzij het fruitsap drinken gisteravond voel ik me vandaag ruim goed genoeg om cello te gaan spelen. Misschien moet ik me schuldig voelen dat ik niet ga helpen opruimen op de zesde verdieping, maar de tevredenheid is veel groter als ik goed heb geoefend – en als ik voor het slapengaan nog even naar boven ga om wat spullen te brengen die de meisjes hier hadden laten liggen, is het ook wel duidelijk dat ze me er niet scheef om zullen bekijken, integendeel.
Na het avondeten ga ik samen met Fabio terug naar school om Haydn te repeteren, het is de eerste repetitie sinds alle vliegperikelen, en we moeten gelukkig pas dinsdag voor de jury spelen, dus dat moet tijd genoeg zijn. We spreken tot in het belachelijke af, hier piano, daar forte, daar nog wat crescendo,… en als we nu alles doen wat we hebben beslist, moet het zeker op iets trekken – écht goeie muziek wordt het toch nooit, maar dat is toch niet ons probleem?