Di 26 mei

Ik heb lang niet genoeg techniek geoefend de afgelopen maand, maar gedurende het hele jaar juist wel, en dat werpt zijn vruchten af: al na twee dagen merk ik dat mijn vingers zich opnieuw hun conditie herinneren, en alles gaat vrij snel weer vlot. Ook de les met Hege gaat vlot – Schumann is nu klaar voor een hoger niveau, waar elke noot resonantie draagt, het verschil tussen een fortepiano, sforzando of accent hoorbaar zijn, en positiewisselingen zonder pardon juist zijn. Tegen het examen volgende week zal het niet klaar zijn op die manier, maar het is wel de moeite om er zo aan te leren werken: dit is de gelegenheid om te zien hoe Hege’s focus op techniek in een muzikale context werkt. Ten tijde van Beethoven hebben we het nooit zo gedaan, maar toen begreep ik nog maar halvelings wat ze eigenlijk allemaal bedoelde. Maar nu is het al veel duidelijker, en hoewel ik nog veel te leren heb, lukt het sporadisch al wel eens om een noot te produceren die heel eenvoudig is zoals ik het wil, niet ongeveer, niet bijna, maar er gewoon helemaal 100% op – waar ik dan wel even van verschiet!