Vandaag mag mijn cello weer eens uit de kist – we hebben repetitie met het kwartet. Het voelt raar, maar ik ben heel blij dat ik toch zolang vakantie heb genomen. Mijn armen stribbelen vrij snel terug tegen, maar ik kan volgende week heel rustig mijn conditie weer opbouwen: Hege komt pas over een week terug, en tegen dan moet ik me alleen voorbereiden op het examen van kamermuziek…
In de namiddag maak ik met Fabio een tochtje naar Klagshamn met de fiets. Hij heeft gevraagd om eens te kunnen praten – hij en Mihaela zijn sinds vorige week uit elkaar, en dat is best wel moeilijk. Ze wonen hier nog steeds met z’n tweetjes in 1 kamer, en waren ook al vier jaren samen. Maar ik ken hen allebei niet heel goed, en begrijp ook niet zo goed wat er misgelopen is… Ach ja, als hij het gewoon eens wil kunnen vertellen, mij goed – wie ben ik om een namiddagje in de zon te weigeren?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten