Vroeg opstaan, want ik moet Rebecka begeleiden voor haar examen. Of liever, Rebecka moet mij begeleiden: het is examen van begeleidingspraktijk. Ze speelt heel mooi, hoewel ze er erg bang voor was. En eigenlijk gaan haar andere examens ook heel vlot. Hopelijk krijgt ze zo wat zelfvertrouwen en kan ze zich stilaan wat beter in haar vel gaan voelen.
Er staat nog meer liefdadigheid op mijn programma: Ansgar, de componist van ons kraak-en-piep-stuk, wil een opname, en die zullen we vandaag maken. En opnemen betekent lang wachten, dikwijls defecten aan de apparatuur, het toch nog eens een keertje spelen omdat die ene micro wat piepte,… in een woord: veel tijd verliezen. En terwijl ik me stilaan heb neergelegd bij het stuk zelf, begin ik te merken dat Ansgar het zelf wel een fantastische compositie vindt. Hij geeft dan ook totaal geen blijk geeft van besef dat we eigenlijk wel iets beter zouden kunnen doen met onze tijd. Natuurlijk bedankt hij ons wel mondeling voor bewezen diensten op het einde van de dag, maar iets extra tussendoor, al was het maar een kopje koffie, zou absoluut geen kwaad kunnen: we hebben er voor de rest helemaal niets aan…
’s Avonds ga ik samen met Fabio naar het verjaardagsfeestje van Kryszta, een meisje van zijn klas. Het is heel gezellig om nog heel even nieuwe mensen te leren kennen, en zelfs nog nieuwe Zweedse specialiteiten te proeven (zoals daar zijn: smörgåstårta, boterhammentaart met eiersla, zalm, kerstomaatjes,…). Alleen grappig dat het er eigenlijk niet meer toe doet of ik alle namen wel onthoud!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten