Ma 18 mei

De vlucht gisteravond is nogal tegengevallen – het was een heel klein vliegtuig, en vrij veel turbulentie… slechte combinatie, toch voor iemand die zo snel reisziek wordt als ik. Maar na een nachtje goed doorslapen voel ik me weer fit genoeg voor zes uur orkestrepetitie… Het is de eerste repetitie met het hele orkest, en dat is nogal wat: vier fluiten, vier hobo’s, vijf klarinetten, vijf fagotten, maar liefst negen hoorns, zes trompetten, vier trombones, tuba, twee harpen, celesta, slagwerk, en ongeveer alle strijkers die ze hebben kunnen bemachtigen voor deze productie! Vanaf nu zitten we dan ook in de theaterzaal, waar alles in gereedheid gebracht is. (Een professioneel orkest wil ook zeggen dat de omkadering professioneel is – deze keer dus geen slepen met stoelen of pupiters, zelfs de partituren worden voor ons klaargezet.) Het is een typisch oud theater, met fluwelen stoeltjes en een groot podium vol kruisjes in tape. De gemiddelde Belgische schouwburg is wel een pak chiquer, Zweden zijn nu eenmaal wat minder theatraal aangelegd. Maar dat het wel over een oud theater gaat, mogen we vanaf de eerste minuut aan den lijve ondervinden: er blijkt aan de zijkant van het podium een gat in de plankenvloer te zijn, en tijdens zijn allereerste entree valt de dirigent precies met zijn ene voet door dat gat… De schade is nogal beperkt, en we kunnen vrijwel meteen beginnen repeteren, maar iedereen in het orkest is meteen erg op zijn hoede: stel dat zoiets je overkomt als je met je instrument rondloopt!