Vandaag beginnen de repetities voor Mahler, een samenwerkingsproject tussen onze school en het operaorkest van de stad. Spannend, niet alleen omdat het Mahler is en dus sowieso uitdagend op alle vlakken, maar het is voor mij de eerste keer dat ik meespeel in een professioneel orkest. Stage doen dus eigenlijk, iets waar we in België nauwelijks de kans toe krijgen.
Praktisch gezien is er niet zoveel verschil; ik heb wel al vaak in een orkest gezeten, en het systeem van luisteren naar de dirigent, lange repetities en boogstreken in het oog houden, dat is natuurlijk overal zo. Maar er is wel degelijk een verschil in aanpak, in efficiëntie. Iedereen heeft op voorhand zijn partij zo ingestudeerd, dat er direct kan gewerkt worden op wat de chef muzikaal verlangt – zelfs tijdens een eerste lezing. Ook de muzikale precisie is er al meteen: nauwkeurig spelen wat er staat, met de juiste dynamische verschillen, en de exacte lengte van iedere noot. (Daarom is het dus zo nodig om je partij op voorhand goed te kennen; als je prima vista speelt, heb je geen tijd om daar aandacht aan te besteden. Maar in een schoolorkest zijn ze daar zelden streng op.) Het lijkt misschien vreemd dat ik dat allemaal niet vanzelfsprekend vind, maar het is de eerste keer dat ik het zo meemaak! Gelukkig voor ons, de studenten, is de chef heel vriendelijk als het dan toch eens misloopt – want jawel, hij weet aan wie het ligt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten