Woe 15 okt

En toen was het groepsles… en ze viel goed mee! Ik heb eerst gespeeld, omdat ik opgewarmd wilde zijn, en ik had ook weinig zin om eerst de anderen te horen spelen. Het was niet perfect, maar wel ongeveer zo goed als ik op dit moment kon. Toch ook weer een paar onverwachte fouten – vooral een kwestie van concentratie. Maar de algemene balans slaat wel over naar ‘ok, dit lukt’. Het is nu een ander soort zenuwachtigheid: ik heb veel geoefend, maar er is ook zoveel nieuw en ‘nog maar net’, dus kan ik niet echt tonen wat het resultaat is van het oefenen – dat zal pas tegen de lente echt merkbaar zijn (hopelijk tegen dan toch al wel?).

Ik ben uitgeput na het spelen, en wil liefst gewoon gaan slapen, maar een paar van de anderen wil ik toch wel horen. (In tegenstelling tot wat je zou denken, is aanwezigheid op deze les niet echt verplicht: iedereen loopt voortdurend binnen en buiten.) Ze spelen allemaal heel goed, niet geweldig, maar gewoon goed en professioneel. Er zitten geen toptalenten tussen, geen Russische wonderkinderen, maar je kan ze wel allemaal zien slagen in een orkestauditie. Misschien is er in Brussel een grotere verscheidenheid qua niveau, misschien luister ik er wat met andere oren naar omdat ik iedereen daar goed ken en al vaak heb horen spelen, vergelijken met de klas van Jeroen is moeilijk.
’s Avonds eten we samen met de ‘leuke’ – of liever ‘propere’ huisgenootjes. Er heeft zich intussen in een van de twee gootstenen een stapel met pannen en snijplankjes gevormd, maar we zijn vastbesloten om het niet meer in iemands plaats te doen… Dus kuisen we er gewoon rond, ze moeten het maar weten.
Daarna ga ik samen met Hilde en haar ouders die op bezoek zijn naar school, het is volksdansavond. Studenten van het folk-departement spelen heel de avond live, en iedereen is welkom. Het is elke maand, maar voor Hilde en mij is het de eerste keer. Het is leuke muziek, maar er is maar weinig volk, en de sfeer die ik van Boombal gewend ben, is ver te zoeken – weinig variatie, geen doorschuif-dansen, en vooral een klein groepje dansers, en de rest op een stoel aan de kant… en omdat het heel andere dansen zijn dan in België, hoor ik vanavond spijtig genoeg ook bij die tweede groep. Maar eigenlijk zitten al onze vriendjes daar ook, omdat niemand weet hoe het moet, en zo is het toch best gezellig…