Za 11 okt

Heerlijk uitgeslapen ziet de wereld er weer helemaal in orde uit!
Vandaag moet: kamer kuisen! (dat is al drie weken niet meer gebeurd, maar het is enkel en alleen de schuld van de hardnekkige afwezigheid van onze zwabber – of misschien toch een beetje de onze, aangezien hij gewoon boven stond en we er eigenlijk nooit echt achter gezocht hebben)
Vandaag mag: cello spelen, misschien, een beetje, als ik er zin in heb.
Vandaag mag, maar moet ook gewoon: gaan lopen, en naar Hege’s concert gaan luisteren!
Ze speelt muziek bij een theatervoorstelling, hier vijf minuutjes met de fiets vandaan. En wat voor een voorstelling! De hele avond gaat ten voordele van een tehuis voor mentaal gehandicapten, en de acteurs zijn verzorgers, animatoren en bewoners van het huis zelf. Ze spelen mondharmonica, zingen liedjes, en doen korte toneelacts. Daartussendoor zijn er drie gastoptredens: een stand-up-comedian, een dertienjarig zangeresje, en Hege. De stand-up vind ik niet zo goed, hij is heel nerveus en wacht ongemakkelijk als het publiek niet meteen lacht. Dan het zangeresje, wat een stem! En onvermijdelijk helemaal blond en Zweeds en superschattig. Maar het meest geniet ik natuurlijk van Hege. Het past helemaal in het kader van de cellolessen, hoe ze vandaag speelt. Een paar delen uit de derde suite van Bach, en na de pauze Piazolla’s Grand Tango. Ze geniet zichtbaar van op het podium te zitten, heeft voor elk stuk een andere sjaal aan, en zit er niet mee in om tussendoor een paar figuratierolletjes (pinguin!!) op zich te nemen. Maar het is tegelijk echt mooi en aangrijpend, haarjuist, en ze speelt in totale concentratie, net als was het een ongelofelijk belangrijke auditie...
En het past perfect tussen de andere acts door. Die zijn eigenlijk nog het leukst van allemaal. Door het speciale Skanse dialect, dat iedereen heel de avond vol houdt, versta ik spijtig genoeg niet alles, maar wat ik ervan versta, is enorm grappig! Ik moet een beetje aan ‘Ze lachen niet’ denken, grapjes over liefde, actualiteit, over gewoon zijn wie je bent, ook met een nodige dosis zelfspot – hoe moeilijk het is om een vereniging te vinden voor Skanse ontwikkelingsgestoorden die graag naar opera luisteren.
In elk geval een schitterende avond! En zo voelt het weekend ook écht weekend…