Ma 15 sep

Na een tweede avond vroeg te zijn gaan slapen, kan ik er vandaag weer tegen. En dat is maar goed ook; les anatomie in de voormiddag, partiële repetitie voor het orkest, en morgen celloles dus moet er ook nog wat geoefend worden.
Zowel in de les als tijdens de orkestrepetitie wordt er Zweeds gesproken. Tijdens anatomie worden we ook verwacht om zelf het woord te nemen om ervaringen en ideeën uit te wisselen, en dan duurt het meestal wel een tijdje eer de anderen verstaan wat ik bedoel. Maar ik probeer echt om niet op Engels over te schakelen; het zou wel mogen, maar zo leer je het nooit. Ook bij de andere Erasmussers is er na deze paar weken al een duidelijk verschil merkbaar tussen wie probeert om Zweeds te oefenen en wie niet. Vanaf volgende week zouden er taallessen moeten komen, maar misschien hoeft dat al niet meer? Als we er gaan leren om onszelf met korte zinnetjes te behelpen, kan ik maar beter cello oefenen!
Nu ja, ook al versta ik het merendeel van wat er gezegd wordt wel, het is toch een extra belasting. Vooral in het orkest voel ik dat heel hard; na een uur of twee ben ik helemaal op. Wel lastig, omdat het de eerste repetitie is, en ik nog vrij veel moet zichtlezen, wat sowieso erg vermoeiend is. Bovendien is het vandaag enkel met de lage strijkers, dus veel camouflage is er ook niet. En het moet lukken: twee van mijn drie collega’s zijn verontschuldigd, en de derde komt pas na anderhalf uur opdagen. Zit ik daar lekker in mijn eentje te knoeien! De jongen die de repetitie leidt, is gelukkig heel vriendelijk en geduldig.
Maar na de repetitie moet ik toch even op mijn gemak gaan zitten. Een kommetje warme Manna Gryn brengt me weer op mijn positieven, dat is een soort van griesmeelpap, dat je moet eten met een lepeltje marmelade in het midden. Het geeft me genoeg energie om nog een beetje te gaan studeren voor het avondeten, maar dan is het goed geweest voor vandaag. We eten gezellig samen en spelen nog wat met de kaarten. Dat is hier erg grappig, omdat het altijd heel lang duurt eer iedereen een spel snapt. We houden het dan ook voorlopig nog op niet al te intellectuele spelletjes. Amy en Peter willen graag leren wiezen, maar er zullen nog genoeg koude winteravonden komen om daar tijd voor te maken!