Di 30 sep

Ons laatste dagje samen…dat komt al veel te snel natuurlijk! In de voormiddag heb ik les bij Hege, dus ik moet vroeg op om te oefenen, en het is zo moeilijk om er mijn hoofd bij te houden! De les is zoals altijd wel fijn, ik kan Kodaly eindelijk helemaal doorspelen – af is het helemaal nog niet, maar mijn duim houdt het toch al vol tot het einde zonder stoppen! En volgens Hege is het al veel beter dan twee weken geleden… Op 15 oktober hebben we een soort van groepsles met alle klassen samen, dan moet ik het spelen voor iedereen, en daarna is het genoeg geweest. Ik ga het wel voor mezelf blijven spelen om als showstuk op mijn repertoire te houden, maar vanaf dan zullen de lessen over Beethoven en Schumann gaan.
Na de les haast ik me naar huis, waar mijn lief voor de laatste keer op me wacht… Eten, inpakken en opruimen (mijn kamer is deze week langzaam maar zeker in een slagveld veranderd), en nog een spelletje spelen, alsof we alle tijd van de wereld hebben. Maar onvermijdelijk wordt het steeds later… Net als we naar de bushalte willen beginnen lopen, begint het vreselijk hard te gieten, en om niet al te nat te worden, besluiten we maar kort en snel afscheid te nemen aan de dichtstbijzijnde bushalte – veel minder ver lopen, maar de bus vertrekt daar een pak vroeger, dus opeens moet alles erg snel gaan… en voor ik het door heb, is Jeroen vertrokken. Verweesd wandel ik terug naar huis, maar op mijn kamer zie ik plots nog wat spullen van hem liggen, die we door het haastige vertrek vergeten zijn…en ik spring in mijn regenjas en op de fiets, en spurt tot aan het centraal station! Net op tijd kom ik aan, zo krijgen we er toch nog vijf minuten afscheidstijd bij – weliswaar buiten adem en met nat haar van de regen, maar wat zouden we ons daar iets van aantrekken…
Het doet deugd om nog even te kunnen fietsen voor ik weer alleen op mijn kamer kom, alsof het gemakkelijker is om terug te wennen met wat frisse lucht. Ik neem de rest van de avond nog vrij om lekker te koken, onze nieuwe wasmachine uit te testen, en natuurlijk blog bij te vullen – wat leuk om bij het schrijven onze heerlijke tijd samen opnieuw te beleven… Het afscheid is natuurlijk moeilijk, maar mijn batterijen zijn nu wel helemaal terug opgeladen om een paar weken hard te studeren. En we kunnen al uitkijken naar ons volgende afspraakje… in Barcelona!