Woe 10 sep

De herfst is begonnen! De blaadjes beginnen van de bomen te dwarrelen, het waait koud, en er hangt een dunne nevel boven het gras. En dan te bedenken dat de andere Erasmussers nog bijna geen warme kleren bijhebben!
Maar het grijze weer komt in feite niet slecht uit, met mijn nieuwe oefenvoornemens! Ik blijf de hele dag op school, en …het lukt! Ik weet dat het nog maar de eerste dag is, en dat er nog heel veel zullen moeten volgen, maar het is toch al een kleine overwinning. Ik zal m’n sociaal leven er wel een beetje aan moeten aanpassen, want als ik ’s avonds thuiskom, kan ik geen pap meer zeggen. Het moeilijkste is dat je, om zeker te zijn van een klas, ’s morgens zeker voor 8u op school moet zijn, en dat is toch altijd net iets vroeger dan mijn bioritme graag wil. Dat hou ik dus maar nipt 5 dagen vol – wat een geluk dat het in het weekend niet zo’n probleem is. Ik merk de moeheid vooral aan het feit dat mijn hoofd op het einde van de dag in een soort van waas gehuld is: het lijkt de hele tijd of ik nog vanalles moet doen of aan het vergeten ben, maar tot veel meer dan eten maken en blog schrijven, ben ik echt niet in staat. Maar zolang dat alleen aan het eind van de dag is, en niet tijdens het oefenen zelf, neem ik er dat met plezier bij! Nu alleen maar hopen dat ik er niet van droom!