Vrij 26 sep

Vanavond hebben we ons eerste concert in Ystad met de bus een klein uurtje rijden van Malmö. Het vertrek aan school is al voorzien om 13u, zodat we ter plaatse nog wat kunnen repeteren, wat maakt dat ik maar weinig tijd heb om leuke dingen te doen met Jeroen. We gaan ’s ochtends samen naar Möllevången, dat is een wijk ongeveer halfweg richting centrum, waar iedere dag tot 15u een fruit- en groentemarkt is. Het zou een echte bezienswaardigheid moeten zijn, maar veel verschil met de zondagmarkt van Heverlee vind ik het niet. Maar het fruit is er wel goedkoop, erg vers en van hoge kwaliteit.
We maken fruitsla bij het middageten, maar dan moet ik al bijna vertrekken. Zwarte kleren bij elkaar zoeken, liefst geen partituren vergeten, en te voet naar school, zodat Jeroen mijn fiets kan gebruiken in de namiddag; hij gaat naar de sauna, dat kunnen we toch sowieso niet met z’n tweetjes doen.
Het is wel leuk om met de bus te rijden; zo zie ik weer eens wat van het landschap. Ystad ligt ook aan de kust, een zestigtal km ten zuidoosten van Malmö. Het is trouwens de stad waar de reeks Wallander zich afspeelt. Het concert is in het plaatselijke theater, klein en ouderwets maar heel gezellig, met een mooie plafondschildering en houten banken met fluwelen kussens. Ik heb veel spijt dat ik vandaag voor een keer mijn fototoestel niet bij heb! (maar deze foto’s staan op de website!)
We spelen het hele programma door, en krijgen nog een paar laatste bemerkingen. Het klinkt in de zaal wel ok, maar we horen elkaar op het podium nauwelijks. Alles zal dus deze avond staan of vallen met onze concentratie; we kunnen de stukken spelen, maar er is geen vangnet voor als er een inzet misloopt… Daarom mogen we al rond halfvijf stoppen met repeteren, zodat we goed genoeg uitgerust zijn. We krijgen aspergesoep met brood in de dienstcafetaria, waar ook al zo’n prachtige antieke meubels staan. Daarna is er nog ruim tijd voor een wandelingetje langs de zee en door het centrum van Ystad. We willen eigenlijk koffie gaan drinken, maar dat is niet zo evident: de meeste koffie-cafés zijn al gesloten, en de echte pubs zijn nog niet open. Maar we vinden er toch nog eentje waar ze ons nog willen bedienen, hoewel ze eigenlijk al gesloten zijn.
Rond half zeven keren we terug naar het theater, om in iets wat op opperste concentratie moet lijken aan het concert te beginnen. Natuurlijk lopen er dingen mis, maar we beginnen en eindigen het concert samen, en het weinige publiek dat in de zaal zit, lijkt het toch goed gevonden te hebben. Met een schreeuwende honger – die aspergesoep was toch niet echt genoeg – stappen we terug de bus in. Liina komt naast me zitten en vraagt of ze iets mag schrijven aan ‘iedereen in België’, en hoe kan ik dat weigeren? Het resultaat is helaas dit:
“Some important details: me soitettiin keikka Ystadissa (meni vähemmän huonosti kuin olisi voinut olettaa!), ja nyt istutaan bussissa kotia kohti. Orkesterin intendentti tarjosi meille kylmät kaljat. Ruotsi on uskomaton! Luovutan puheenvuoron takaisin Katrienille… with love, Liina”
We lachen heel wat af, de rest van de reis, en om iets voor tien zit ik weer bij Jeroen in het appartement, met een pizza in de oven…